Blog

Dansen in de regen

Dansen in de regen

Vorige week was het weer zover. Een “kettingbrief” in mijn mailbox. Nou ben ik helemaal niet van de kettingbrieven en mijn hand zweefde dan ook al boven “delete”. Goede vrienden weten dat ze mij geen plezier doen met dit soort mails, dus de afzender is hooguit een vage kennis. Ik wist al zonder lezen dat de mail weer zou eindigen met de opdracht hem aan minstens zoveel mensen door te sturen voor geluk. En als je dat niet doet, staat je een hoop ellende te wachten. Hoewel ik niet echt bijgelovig ben, schrik ik toch altijd een beetje van dat soort teksten. Maar ja, om dan zelf ook weer allerlei bekenden lastig te vallen met zo’n belerende mail ... Lastige keuze!

Nou hebben wij de laatste tijd zakelijk niet veel geluk gehad. De overheid kwam steeds opnieuw met nieuwe regelgeving die het moeilijk maakt een bedrijf zoals het onze te laten bestaan, laat staan winstgevend te houden. De kredietcrisis kwam daar nog overheen. Om ons heen zagen we de gevolgen hiervan al een hele tijd. Veel bedrijven in de branche moesten de deuren al eerder sluiten. Dus hebben we andere activiteiten gestart, het call center anders ingezet en de buitendienst ingekrompen. Kortom, we hebben ontelbare maatregelen genomen om het te redden, zonder in te leveren op de kwaliteit die we onze klanten willen blijven bieden. We hebben gestuurd wat we konden en gevochten voor wat we waard zijn. Maar het was niet goed genoeg en het einde van het bedrijf zoals dat 13 jaar had bestaan was een feit.

We hebben het er veel over gehad. Wat hadden we anders kunnen of moeten doen. Maar we kunnen echt niets bedenken… met name de nachten bieden genoeg stof om over te piekeren. En midden in die donkere uurtjes besluipt je dan toch ook de gedachte…..”Het zou toch niet. Al die voorspelde ellende. Had ik misschien toch die mailtjes door moeten sturen?”

Vandaar dat ik vorige week besloot het mailtje toch maar te lezen. Je weet immers maar nooit… Het ging over een meisje dat met haar moeder werd overvallen door de regen. Ze schuilden samen met een aantal andere mensen. Iedereen was boos en chagrijnig en had haast. Maar zij wilde juist de regen inrennen en haar moeder gaf uiteindelijk toe. Dat bracht weer een glimlach op het gezicht van alle omstanders.

Inderdaad, weer een belerend verhaal. Maar op mijn lijf geschreven. Ook ik had zo’n gekke moeder. Als vroeger na een drukkende warme dag het onweer losbarstte, rende ze met ons de tuin in, hief haar gezicht omhoog in de stortbui en riep: “Heerlijk schoon en fris wordt alles weer.” Ik kan me herinneren dat ik met haar en mijn broer in de tuin danste en dat we geen droge draad meer aan ons lijf hadden. Ik herinner me ook het tevreden gevoel dat ik had als ik me na zo’n regendans, nog nahijgend van alle inspanningen, droogwreef met een zachte handdoek die heerlijk rook. Een mooie herinnering.

Het toeval wil dat een dag later zo’n historische regenbui werd voorspeld. En dus ben ik in de voetsporen van mijn moeder getreden en ben met onze zoons de tuin in gerend. We hebben met z’n vieren staan dansen in de regen. Hun opgetogen stemmetjes en gelukkige lach lieten me even alle zorgen vergeten. Toen ik later die zachte lijfjes droogwreef met een heerlijk ruikende handdoek, voelde ik weer even vlinders in mijn buik van geluk.

En dus heb ik me voorgenomen om te blijven dansen in de regen. We kunnen niets veranderen aan het zakelijk onweer dat ons na alle mooie zonnige dagen treft. Maar we kunnen wel kiezen hoe we daar mee omgaan. We kruipen niet weg in een hoekje om te schuilen. We heffen ons gezicht op naar de regen en pakken na het noodweer op waar we mee verder kunnen. Met een frisse blik en nieuwe energie.

Dat is een les die ik niet alleen heb geleerd van mijn moeder. Ook Lukas laat ons steeds opnieuw zien dat er zoveel meer mogelijkheden zijn dan je denkt. Als het op een manier niet lukt, is er wel een andere manier om het op te pakken. Onze kleine man weet niet van opgeven. Wat dat betreft kunnen veel mensen van hem leren. Voor zijn geboorte konden we ons niet voorstellen dat een kind met Down zoveel geluk met zich mee zou brengen. Ondanks de zorgen die er natuurlijk ook zijn. En ook een faillissement ziet er door de ogen van Lukas minder zorgwekkend uit. Het schept ook kansen een nieuwe, andere weg in te gaan. En dat doen we met veel vertrouwen. Want door Lukas weten we hoe mooi “anders” kan zijn.

En dat mailtje? Hoe mooi het verhaaltje ook is, de delete-knop was snel gevonden. Ik ga mijn vrienden niet belasten met de keuze tussen geluk en ongeluk. Ik heb geleerd dat je geluk in jezelf vindt. Dat niemand het je kan geven, of kan afnemen. Geluk is niet het resultaat van een aantal grote externe factoren. Geluk is wat je, als je goed oplet, elke dag kunt vinden in kleine dingen. Ik heb geen mailtjes nodig die me daaraan helpen herinneren. Die wetenschap zit in mijn hart.

Door op 23 mei 2013

Deze web­si­te gebruikt coo­kies om infor­ma­tie op uw com­pu­ter op te slaan. Som­mi­gen zijn essen­ti­eel om de web­si­te goed te laten func­ti­o­ne­ren. Ande­ren geven ons inzicht in hoe de web­si­te gebruikt wordt en hel­pen ons om de gebrui­ker­s­er­va­ring te opti­ma­li­se­ren. Wij ano­ni­mi­se­ren de IP adres­sen in Goog­le Ana­ly­tics. Met het bezoe­ken van onze web­si­te stemt u in met onze Privacy Statement.